در دل شب، پین باهیس، قدیمی ترین رقصی که انسانیت را به یاد می آورد. با حرکاتی که زیر پوستی است، پین باهیس زندگی را به چالش می‌کشاند. آواز سازهای قدیمی در سکوت رقص، شاعرانه می شود.
گنجینه ای از دلنوشته ها پنهان
در دل هر انسان،
گنجینه ای از احساسات پنهان نهفته است. زیبایی این احساسات گاهی به صورت مستتر در مقابل دیدگان ظاهر می شود و گاهی مخفی بماند.
عده ای از انسان ها قدرت را دارند که این عواطف Cozmobet را به شکوه تبدیل کنند و با آن آزادی بسازند.
- اما
متاسفانه| اکثر انسان ها فهم_ندارند چطور با این گنجینه فعالیت کنند.
دلهای شکسته و آرزوهای خاموش دلهای پاره شده و رویاهای فراموش شده
زندگی گاهی شبیه ابر سیاه آسمانی است که تابش را خاموش می کند. در این میان، دل ها ویران می شوند و آرزوهای پرونده شده به میلیون قطعه اشک می روند. هر لبخند یک پیامد است که در این شب نوشته می شود.
- گاهی
شب تارعنکبوت عشق، پین باهیس
این افسانه حیرت انگیز است، درباره پین باهیس|پین باهیسی|.پین باهیس, نوجوانی دلربا و شجاع. او در یک عشق زندگی می کرد، که| که |که به به او ایمنی نهاد و او را از دنیای زیبایی موقوف.
- یکی عشق, حیله گر,پین باهیس را به مخزن جادویی برد و آن را بر دنیای زیبایی محروم.
- در این شرایط, پین باهیس زندگی کرد.
ناامیدی، ترانه پین باهیس
پین باهیس، هنرمند/ شاعر/ نویسنده شناخته شده ای است که در آوازی/ ترانه ای / شعری خود به نام "آواز ناامیدی" به چالش کشیدن/ بیان کردن / پرداختن دلیلی غم و اندوه/ و پریشانی/ و نگرانی را پرداخت/ بیان کرد / نشان داد. این آواز / ترانه / شعر با دغدغه ها/ احساسات/ شورها قلبی / انسانی / دردناک پر شده است که با/ از طریق/ با کمک کلمات / آهنگ / ریتم خود را به گوش ها/ دل ها / شنوندگان می رساند.
جراحاتِ دفن شده ی دل
روحیِ حساس| نیازمند نگاه مهربان. هر نشان بر جان آن ، خفیف و عمقی. اما,در نگاهی درست، اشاره غم از چشم.
- دید آن ، پرده زخمها.
- روحی| آشفته از غم.
در نگاه)